Voor als je afscheid moet nemen waar je helaas nog niet aan had willen denken…
Ergens hierboven is een plaats:
”de regenboogbrug”
Als een dier sterft dat een bijzondere band met iemand hier had, dan gaat hij of zij naar de regenboogbrug.
Er zijn daar weilanden en heuvels voor al onze vriendjes, zodat ze kunnen rennen en spelen.
er is genoeg te eten, water en zonneschijn, onze vriendjes hebben het daar dus warm en fijn.
Alle dieren die oud of ziek waren zijn daar weer gezond en energiek,
diegene die gewond of verminkt waren zijn weer gaaf en sterk.
Precies zoals wij ze ons herinneren in onze dromen over hoe het eens was.
De dieren zijn er tevreden en blij er is alleen 1 klein min puntje:
” ze missen ons, de gene die heel speciaal voor ze was en die is achtergebleven…
Ze rennen en spelen samen maar er komt een dag waarop er 1 plotseling blijft staan en in de verte kijkt.
De heldere ogen staan strak, het gespannen lijft begint te beven.
Plotseling komt dit dier los van de groep, vliegt over het groene gras, sneller en sneller en sneller.
Je bent gezien en als jullie elkaar dan eindelijk treffen, klampen jullie je aan elkander vast
in een vreugdevolle herinnering om elkaar nooit meer te verlaten.
Een blije kusjes regen over je gezicht, je handen aaien de zo geliefde kop weer en je kijkt weer in die o zo vertrouwde ogen, die zo lang zijn weggeweest uit je leven
Maar nooit en te nimmer uit je hart….
Samen steek je De Regenboogbrug over…..