De Australische Kelpie is een capabele en slimme herdershond die vroeger schapen en ander vee werkte in de Verenigde Staten en, natuurlijk, zijn thuisland Australië. Kelpies zijn gemaakt door vroege Collies te kruisen met andere herdershonden en, mogelijk, Dingoes.
Algemeen beeld
Raskenmerken:
Het algemene uiterlijk van de Australische Kelpie is dat van een lenige, actieve hond van grote kwaliteit, met een krachtige spierconditie, grote soepelheid van de ledematen en met het vermogen onvermoeibaar te werken.
Karakter:
De rasstandaard van de Kelpie beschrijft hem als extreem alert en enthousiast met een milde, traceerbare instelling en een bijna onuitputtelijke energie. Hij staat bekend om zijn loyaliteit en toewijding aan zijn werk. Dit is een zeer intelligente en capabele hond. Hij houdt ervan om werk te doen, en wat het ook is, hij zal het goed doen.
Gebruik/functies:
Gezelschapshond, maar ook een goede waker. Sport vind de Kelpie ook geweldig, en hij houd er ook van om vee te drijven.
Lichaamsbeweging:
De Australische Kelpie heeft veel beweging nodig, dagelijks het blokje om is zeker niet genoeg. Hij heeft lange wandelingen nodig om zijn energie kwijt te raken. Als je dit niet geeft gaat hij zich ongelukkig voelen. Maar als je hem dit allemaal geeft zal hij zeker niet gaan lopen of als je hem onaangelijnd uitlaat zal hij nooit alleen op de loop gaan.
Verzorging:
Weinig honden zijn betere gezelschapsdieren dan de Kelpie. Deze zeer intelligente hond is heel gehoorzaam, heeft weinig of geen erfelijke ziektes en heeft betrekkelijk weinig onderhoud nodig. Het ras is snel zindelijk te maken en niet moeilijk met eten – hij eet bijna alles wat je hem geeft. Hij heeft evenveel beweging nodig als andere gezonde jonge honden. Als je erover denkt een Kelpie pup te kopen moet je zorgen dat je hem de tijd kunt geven die hij nodig heeft, want dit ras zal voortdurend bij je willen zijn. Neem de tijd om uit te vinden wat deze hond nodig heeft aan verzorging en training. En je moet er voor zorgen dat hij niet uit je tuin kan ontsnappen.
Omgang met kinderen:
Kunnen prima over weg met kinderen. (leeftijd maakt niet uit)
Uiterlijke kenmerken
Lichaamsbouw:
De kop is in proportie met de grootte van de hond. De schedel is licht gerond en breed tussen de oren. Het voorhoofd loopt over in een recht profiel naar een uitgesproken einde. De wangen zijn grof noch uitpuilend, maar rond tot het voorgezicht, dat fijntjes en afgebakend is. De bek is iets korter in lengte dan de schedel. De lippen zijn stevig en schoon. De neus heeft dezelfde kleur als de vacht. De algehele vorm en contouren zorgen voor een vosachtige uitstraling. Deze wordt verzacht door de amandelvormige ogen. De ribben zijn elastisch en de borst is eerder diep dan breed. Tevens is deze sterk met stevig gespierde lendenen. De lengte van de hond vanaf de voorborst rechtstreeks naar de achterste is groter dan de lengte ter hoogte van de schoft in de verhouding van tien staat tot negen.
Kleur:
Zwart, Lichtbruin, Black & Tan, Chocoladebruin, Blauw, Bruin
Schofthoogte:
Reutjes: gemiddeld tussen de 46–51 cm, Teefjes: gemiddeld tussen de 43–48 cm
Ogen:
De ogen zijn amandelvormig, van medium grootte en zijn duidelijk afgetekend in de hoeken. Ze zorgen voor een intelligente en vurige expressie. De kleur van de ogen is bruin, in overeenstemming met die van de vacht. Wanneer de hond een blauwe vacht heeft kunnen de ogen lichter van kleur zijn.
Vacht:
De vacht is een dubbele vacht met een korte dichte ondervacht. De buitenvacht is dicht behaard met harde, sluike haren die platliggen zodat de vacht resistent is tegen de regen. Onder het lichaam achter de poten is de vacht langer en vormt hij ter hoogte van de dij een soort broekje. Op de kop, inclusief de binnenkant van de oren, en op de voorkant van de poten is het haar kort. Op de nek is het langer en dikker en vormt het een soort kraag. De staart heeft een flinke hoeveelheid haar. Een vacht die te lang of te kort haar bevat is een afwijking.
Staart:
Tijdens het rusten hangt de staart in een lichte kromming. Tijdens beweging of opwinding kan de staart verrijzen, maar hij wordt in geen enkele situatie recht verticaal gedragen. Hij moet van flink wat haar voorzien zijn. Hij reikt bijna tot aan de hakgewrichten.
Een stukje geschiedenis:
Zoals zo veel van de rassen die vandaag bestaan, de Kelpie ontstond in de late 19 e eeuw, waarschijnlijk rond 1870. De schapen en wol industrie in Australië was steeds big business, en ranchers die nodig zijn stoere honden die kon niet alleen de weerbarstige handvat schapen maar ook de barre omgevingscondities en uitgestrekte gebieden. De voorouders van de Kelpie zijn de ‘coley’, een Britse herdershond die mogelijk ook heeft bijgedragen aan de ontwikkeling van de Border Collie , de Engelse herder en de Australische herder . Kelpies werden ongeveer een eeuw geleden naar Noord-Amerika gebracht en gemakkelijk aangepast aan de wisselende klimaten en het terrein, evenals verschillende soorten vee. Ze zijn zeldzaam in de zin dat ze niet vaak als huisdieren worden gezien, maar duizenden van hen gaan elke dag op boerderijen en ranches over de hele wereld werken.